// we don't look / like pages from a magazine / but that's all right // let's do it all imperfectly //

lunes, mayo 29, 2006

OZ (tiás, Pedrín)

Acordádesvos da peli do Mago de Oz? Cando acaban coa bruxa mala e ela di "me derrito! me derrito!"? Pois esa é a miña sensación agora mesmo. Creo que mermei e todo.

Recoñezo que o interior se está volvendo hostil e non sempre se está mellor nel, pero non me queda outra, con tanto traballo que corrixir. Aínda así, hai moitas posibilidades de que pise a praia mañá. Ás miñas amigas vailles vir ben ter a alguén cor branco nuclear ao lado para que lles dea máis o sol a elas. Só espero non acabar como o meu compañeiro de piso, que está tan incandescente que queima as retinas.

Por se os sudores que sufro en canto as temperaturas suben foran pouco (xunto cos pés inchados, claro está) pola mañá escachoume unha botella de estrella no chan (por que, querida amiga, estrelliña, por que?) e caeuume un anaco de cristal nunha deda. Hai que ver, unha parte do corpo tan pequena e o moito que sangra. E, claro, como non hai 2 sen 3, foi o momento no que soou o teléfono. A imaxe de mín dando chimpos sobre a perna esquerda á procura de servilletas para frear a hemorraxia e tiritas (só teño unhas enormes... pobre dediña, parecía un verme xigante) non tiña desperdicio.

Agora xa parou. O calor non, ese segue, pero eu xa quitei o edredón. Era ben mandarlle un pouquiño de sol aos pais, que están envoltos pola néboa da mariña lucense e cobixándose do frío. Xa pasará. E se non, vídesvos onda mín e facemos festa de margaritas e sombreiros de palla no balcón. Non era mala idea, a verdade. Tomo nota. E sigo ao meu.

Unha aperta pegañenta e un abanicamento de maus.



the heat is so great
it plays tricks with the eye
it turns the road to water and then from water to sky
and there's a crack in the concrete floor
and it starts at the sink
there's a bathroom in a gas station and i've locked myself in it to think
and back in the city
the sun bakes the trash on the curb
the men are pissing in doorways
and the rats are running in herds
i've got a dream with your face in it
that scares me awake
i put too much on my table
and now i got too much at stake

Shy -- Ani Difranco

miércoles, mayo 24, 2006

Somormujos over Picadilly

we just lay awake in lust...

Cunhas seis horas de espera nocturna en Stansted para o voo de Ryanair das 8:00 a.m. a Compostela, hai tempo para moitas tonterías. E co colocón post-london&jason qué mellor forma de relatar tan incrible estadía que coas súas cancións...

it takes a night to make it dawn and it takes a day to make you yawn (Life is Wonderful)

A historia comeza un sábado pola mañá en Vigo, concretamente ás 11:10 a.m. no meu portal, despois de ter durmido uns 15 minutos. Pero cando un é novo, o corpo aguanta. Raquel e Xela levaron o que quedaba de mín, despois da noite de marchuqui, ao aeroporto de Santiago.

Ryanair, FR8379, 13:30 SCQ 14:35 STN

O avión chegou antes de tempo, non só porque na pérfida Albión sexa unha hora antes senón porque o bon vento nos axudou.

Resultou ser verdade que eu estaba en Londres... por momentos, a xente falaba en inglés, aínda que ao chegar á capital do reino se oía máis español e francés que outra cousa. Emoción, en xeral...

i'm feeling lucky, like a little boy (1000 Things)

Pero, como demostran as fotos (algúns verédelas todas, para o resto, unha mostra) o tempo non acompañou moito...

well i heard that it must be raining (The Forecast)

Pero a quén lle importa?

it takes some cold to know the sun (Life is Wonderful)

En fin... Paseamos o que puidemos.

it's easy if you only try (No Stopping Us)

Confeso que esta frase é recomendación de Marta (a terceira en discordia, tamén coñecida como la amiga de la chunga, xunto con Álex, incomparable guía e mellor entertainer) porque seica é posible que eu entenda un mapa. Seguirei coa miña aprendizaxe, prometido.

i'm running to catch up again (Your Smile)

Así pois, Álex guiounos, ao seu veloz paso, pola City e arredores. Agradécese non ir só de turista de guía michelin senón coñecer tamén algo da vidilla londinense...

drinking 'cause you're looking so good in your starbuck's cup (Plane)

... sentirse un londoner máis co coffee to go, preferiblemente de caffé nero e non de starbuck's, volvendo á abandonada adición á cafeína mellorada cun delicioso soy latte...

i've seen 1000 things in one place (1000 Things)

... vendo, en definitiva, miles de cousas cos ollos coma pratos.

Non creo que sexa necesario mencionar os clásicos monumentos. A sensación e a felicidade dun neno con zapatos novos é o que queda, canda as fotos, claro. Pero molan máis os sorrisos ao lembrar xogos con espumas de capuccino e as palabras estúpidas cos somormujos por jai park ou as actuacións estelares...

let the geek in the pink take a stab at it (Geek in the Pink)

... incribles, diría eu, a pesar da espera cos pés conxelados e da présa ao saír, correndo ao metro para coller o equipaxe que deixáramos no hostel (ao ladiño de Notting Hill, con Hugh), volver ao metro, Marta e eu á Victoria Station e Álex...

the boy's gone home (The Boy's Gone)

... á casa, a Chelmsford, cagando leches para chegar ao último tren.

En Victoria, Marta e eu collimos un bus a Stansted para pasar alí a noite. O ambiente gustoume, pero non creo que sexa algo que se deba repetir moito... aínda así, foi divertido...

let's keep talking, anything to stop clockwatching (Clockwatching)

... buscando entrementos tales como xogar aos barcos, ao aforcado, cantar e dicir tonterías, contando as horas que quedaban en vela... A mín foime fácil, porque o meu voo era ás 8 e ás 6 xa podía facturar, pero a pobre Marta saía de Stansted a iso da 1... e non chegou a Passau ata hai un par de horas. É unha campiona.

good day sunshine, i'd like to say how truly bright you are (...) who needs shelter when the morning's coming (Who Needs Shelter)

Amenceu ás cinco. Quedeime toda pillada con iso, pensando que o amencer xa anima algo, aínda que só sexan as cinco... e logo ás 6, procedín...

drain the veins in my head, clean out the reds in my eyes to go by security lines, the x-ray machine (Plane)

... con tempo para ir ao duty free e chegar de sobra á porta 53, que está no carallo (para más info). No avión, inflei a miña almofadiña de viaxe nova e, aínda que non durmín, quedei amormocada e estática toda a viaxe, ata Compostela...

i'm halfway home (Halfway Home)

... e xa quedou menos, un bus á estación, outro a Vigo e outro para subir Gran Vía.

Agora só queda...

sleep all day... over and over again (Sleep All Day)

... ata as 8 alomenos, que mañá é día de garabullos.

Cheers, mates


********************
Colaboracións: Frases Gloriosas e Momentos tirados directamente da libreta de Märt*:

" perder un dedo por frostbite merece la pena cuando tu "café" tiene chips de chocolate" (miña. recoñézoo, rendinme ante o frapuccino a pesar do frío que facía. starbuck's candem town)

"Momento conmemorativo rememorativo de "La chunga, la seta y suamiga [sic] (lloro de risa por mi ineptitud gramatical dada a la falta de sueño y extenuación a la que he sometido a mi pobre cuerpecillo serrano) y la Keptup [sic] (inciso de Sabela: tal día como hoy, se demuestran los efectos del cansancio sobre el lóbulo cognitivo del lenguaje. Se prueba como cierta la hipótesis que achaca al cansancio pérdidas en la capacidad sintáctica y ortográfica del individuo. No obstante, no se demuestra de modo definitivo que en estado de extenuación el sujeto puede recurrir a la base gramatical de todos los idiomas propuesta por los generativitas (como el puto chomsky)" (märt & eu. stansted, moi cedo, moi tarde, chámalle x. a hipótese 2 consistía en traducir o que poñía nunha botella de auga checa)



*Sen intervención algunha da que publica


********************
SETLIST -- Jason Mraz, Hammersmith Apollo (London, 23/05/06)
[Support: Public Symphony & The Webb Sisters]
The Boy's Gone (solo)
Rocketman (trio)
Did I Fool Ya? (trio)
Did You Get My Message (full band)
You and I Both
The Forecast
Bella Luna
Please Don't Tell Her
Unfold (w/ Gypsy)
Better (you bitches! piss!)
Crane
Loving Cup
The Remedy
Geek in the pink
Song for a Friend (encore)

Hoxe xa vai abondo música... pero despois dun 3x2 en Waterstone's creo que poido recomendar The Historian de Elizabeth Kostova, que empecei no avión e me está gustando.

miércoles, mayo 17, 2006

Songoku en avión vai ao mundial de frontón

La calle desierta, la noche ideal
un coche sin luces no pudo esquivar
un golpe certero...

Ou simplemente as rúas desertas, silenciosas, coma se dun éxodo se tratase. A lúa observa inqueda aos poucos transeúntes que ousan pisar o exterior, alleos, se cadra, aos hacinamentos que se están a producir en fogares e lugares de ocio. A cidade semella baleira, temerosa da noite, como agardando a fin dun toque de queda anunciado.

De súpeto, un berro racha a angustiosa calma nocturna. Tres letras que transformarán a noite. Dúas veces.

Gol.

Os hacinados saíron. Cohetes, pitidos e baños na fonte de Praza España. Cánticos de base "". Franceses con copas de europa feitas con caixa de pizza e papel albal*. Blau-grana partout. Noraboa pois.


Pero, qué carallo, que non foi só día de fútbol.

Galiza viviu ese día no que unha páxina do periódico vén en galego e a xente xa está contenta. Non quero poñerme repelente, porque para mín tampouco foi máis ca un festivo, un día dunha resaca e un descanso intenso merecidos. E de limpeza. Que sempre está ben.
No entanto, recoñezo que o día das letras galegas é un día que sempre me fai cóxegas no estómago e me lembra quen son e quen quero ser e a quen llo teño que agradecer (a ese encantador señor da foto e á súa benquerida e igualmente encantadora señora). Lémbrame a sorte que teño de ter aprendido a enfiar as palabras e a querelas coma se fosen parte de mín. Canto desfruto tocando as teclas coma se pertencesen a un instrumento e debuxando as letras e as formas que vexo no interior da miña fronte.


Non pretendía poñerme tan poética. Será a emoción da viaxe a Londres, que así, coma quen frega, xa é este sábado. Máis información ao meu retorno, pequenos meus.


Hoxe mándovos kisses no canto de chuchos.

I'm not here for your entertainment
You don't really want to mess with me tonight
Just stop and take a second
I was fine before you walked into my life
Cause you know it's over
Before it began
Keep your drink just give me the money
It's just you and your hand tonight

P!nK -- U & Ur Hand (había outra máis malota...)

__________________________
*Dato verídico. Feliz cumpleanos, Landry, por certo.

jueves, mayo 11, 2006

Hairdresser addicts of the world... unite!



Fixádevos cantas veces vos escribo esta semana... Os que buscan boas doses de actualización estarán contentos! E máis se vos fixades nos cambios que fixen!

O html non ten misterios para mín! O blog luce cara nova grazas a un banner de publicidade (totalmente gratuíta) doutro blog amigo (non ías ser ti o único, Pedro) procedente da fermosa Canadá.
O Home Inútil por excelencia (a saber, One Useless Man) pídeme que explique a frase do banner. Dora vénvos sendo unha exploradora dun programa co que os anglosaxóns intentan aprender español. E dáme igual que non vos faga gracia porque a mín si que ma fai.

En fin, que recomendo os delirios desta tropa que nos amosa que xente tola e consellos inútiles de carallada os hai en todo o mundo.

Por se alguén está tímido e non investiga por si só, informo de que tamén engadín un reloxio para que vexades o rápido que pasa o tempo mentres vos deleito coa miña incomparable prosa.



Como o blog non iba ser o único en cambiar de aires, eu volvín á miña cor de pelo favorita. Non teño fotos (aíiiiinda), pero unha da voda válevos para recordar esa excelente cor. Me encanta.

Gustaríame poñer algunha de agora, aínda a risco de parecer narcisista, pero Mattias (o móbil) está no médico outra vez e a cámara deixeilla a Reichel que quere sacar fotos da evolución do seu piso dende o derribo de paredes ata a habitabilidade. Pero creo que a debería recuperar hoxe ou mañá para levala a Porto á excursión Erasmus.


A otra cosa, mariposa (To another thing, butterfly)

Por cieeeeeerto!!!
Podedes titular esa foto miña "mujer emocionada", porque mi (bueno, nuestro) libro está no mercado. A miña querida irmá mandoume uns links (1, 2, 3) sen interés algún pero nos que, polo módico prezo de 14'96€, podedes adquirir un libro moito máis interesante e educativo que El Código Da Vinci, que a mín me ten traumatizada...

A ver...

Eu non lin o bon do libro, pero pregúntome (angustiada incluso)

QUE CARALLO PASA CO LIBRO?

Poida que estea falando sen saber, pero, non pode ser ficción? É que me imaxino que un día se monte unha así por un libro de ciencia ficción...

En serio, imaxinade que un paisano escribe un libro de extraterrestres e dice que ten fontes, que tan de ficción a cousa non é... Aínda se levantan catro millóns de neptunianos ou de habitantes de Blargon-8 e veñen currarnos a todos por profanos e logo póñense en folga de fame cando saquemos a peli, coma o indio que saía no telediario.

En fin, Pilarín (e o resto) que hai que teclear para outros fins menos entretidos pero máis necesarios.

Xa vos contarei de Porto se sobrevivo á fin de semana soa, que Landry está en Sevilla (ese sevilla!) e o Iago marchou hoxe a Madrid.

Varias xenuflexións e oito reverencias. Sólo para vuestros ojos.

Weekend party's over,
Don't stop,
let's get closer.
Friday, got cold shoulder,
Monday, got a new composure.

Weekend party's over,
Don't stop, let's get lower.
I won't blow your cover,
Opportunistic lover.

Weekend party's over,
Don't stop, let's get closer.
Friday's mediocre,
Monday, I'm self-exposed now.

Weekend party's over,
Don't stop, let's suppose-ah
I won't blow your cover
Opportunistic lover.

O. Lover -- Jason Mraz

lunes, mayo 08, 2006

You fill in the mortar. I raised the wall...


Pode parecer un escenario de guerra, pero non o é. É unha vista dende o meu balcón esta mañá*.
A folga do metal segue en marcha e parece que un dos seus sitios favoritos de Vigo é a Gran Vía e a Zona de Praza España.















Ao queimaren tantos contenedores (na primeira foto contánse 2 ou 3, as miñas fontes infórmanme de que houbo máis pola gran vía) e montala tan parda, as forzas da orde viñeron en hordas e en moitas furgonetas azuliñas desas, ateigando a praza. Antes diso, a rotonda estaba chea de xente. A xente botou a correr pero a algún lle caeu a clásica pelotiña de goma.


A mín, sinceramente, impórtame un pouco máis o perigo dos incendiarios e a tremenda fumareda que, aínda que dura pouco, lle vai chegando. Nesta foto vese que a casa da veciña o pasou peor que a miña (grazas Iago por pechar a miña ventá).

As novas do incidente chegáronme vía messenger, co cal un se acojona máis e chega a pensar que as árbores colindantes sufriron a combustión e a propagaron pola miña vivenda... e sempre lle asalta a un a pregunta de qué salvaría, de todo canto ten na casa, das devoradoras chamas.

Que salvaría eu? Nada, porque con algo de sorte as cousas arden cando non estou. Pero se se me permite alterar a pregunta, botaría de menos a Pepe Portátil, aos meus libros e aos meus cds. Tamén botaría algo de menos ter roupa.


Esquezamos por agora o cadáver de contenedor adherido ao asfalto.

Preguntémonos por que o iTunes, posto en aleatorio, me estivo torturando un bo rato con tristezas ao estilo The Scientist de Coldplay, I remember de Damien Rice ou Sad Eyes de Josh Rouse. Eu encantada, pero creo que non é o que necesito hoxe... Agora estase portando mellor, cos Strokes, Fountains of Wayne, Bloc Party ou a mítica chorrada que no fondo me segue encantando, I wish you were dead, de Scheer.

Remuaks e ata pronto

p.d.- Nun estado de desesperación, empezo a soñar con estar dentro do contenedor en chamas... por que o bloqueo do "escritor" non vén cando un non ten nada que redactar?? Morte ao DEA.

I'm gonna get my shit together
'Cause I can't live like this forever
You know I've come too far
And I don't want to fail
I got a new computer
And a bright future in sales
Yeah, yeah
A bright future in sales
Yeah, yeah
A bright future in sales -- Fountains of Wayne

We make plans for big times
Get bugged down, distracted
We make plans for good times
All neon, all surface
So kiss me before it all gets complicated
Plans -- Bloc Party


____________________________________
*Xentileza do Iago, que ten as mañás "ociosas".


viernes, mayo 05, 2006

Soy He-Man!



Por se alguén o dubidaba, si, é unha coña mala porque vou facer un Máster. Non do Universo senón en Edición, pero sempre se me ocurre a misma tontería. Ou a do Máster de Augusta, que me parece peor incluso.







Rebobinando...

O ano pasado xa pensaba en facer este máster en edición, que vén sendo en Madrid.
Fixen a inscrición, fixen unha entrevista e déronmo, pero pareceume que tiña moito que facer e non fun. Este ano inscribinme outra vez e parece ser que, como me admitiran o ano pasado non teño que facer entrevista ningunha, que estou admitida e que, pois si, parece que vou cambiar a miña querida cidade olívica pola capital do reino a partir de outubro.

Estraña sensación...







Volvendo ao presente...

As miñas desculpas por non actualizar isto abondo, pero a verdade é que, para variar, me estreso con todo o que teño que facer. Non só iso, senón que o faigo! Co cal, no resto do tempo libre dedícase unha a adquirir maniotas, aprender alemán e ir tomar algo para relacionarme con seres tridimensionais.

Así que volvo ao tajo. Infinitos saúdos aos compañeiros de caipiriñas, caipiroskas e bailes do venres.

Algunha idea para a clase do martes?

Apertas!
_____________________________
Listen to the music of the moment come and dance with me
À la happy family
It's your God-forsaken right to be loved

I'm Yours -- Jason Mraz
Este mes, toca Jason a morir... xa queda menos para o concerto!